muta ( I ) isim, eskimiş (mu:ta: ) Arapça mu¤µ¥ Veri. muta (II) isim, eskimiş Arapça mut¤a 1 . Geçici kazanç. 2 . Muta nikâh...
muta ( I )
isim, eskimiş (mu:ta: ) Arapça mu¤µ¥
Veri.
muta (II)
isim, eskimiş Arapça mut¤a
1 . Geçici kazanç.
2 . Muta nikâhı.
Birleşik Sözler
muta nikâhı
isim, eskimiş (mu:ta: ) Arapça mu¤µ¥
Veri.
muta (II)
isim, eskimiş Arapça mut¤a
1 . Geçici kazanç.
2 . Muta nikâhı.
Birleşik Sözler
muta nikâhı
MUTA, sıf. (ar. üST aftan muta', dişi, muta'a). Esk. Sözü dinlenen, itaat edilen: Cihan-muta (dünyanın boyun eğdiği, dünyaya hükmü geçen). Evamiri mutaa (itaat edilen, boyun eğilen emirler).
MUTA sıf. (ar ita1 dan mu'tâ). Esk. Verilmiş olan, verilen.
♦ a. Veri
MUTA sıf. (ar ita1 dan mu'tâ). Esk. Verilmiş olan, verilen.
♦ a. Veri
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR