Büyük Türk yazarlarından biri olan Ahmet Rasim’in büyük bir keyif ile okuyabileceğiniz eserlerinden kısa örneklerin yer almış olduğu sayfamı...
Büyük Türk yazarlarından biri olan Ahmet Rasim’in büyük bir keyif ile okuyabileceğiniz eserlerinden kısa örneklerin yer almış olduğu sayfamız
Ahmet Rasim’in “Muharrir Bu Ya” Adlı Kitabından Bir Parça…
Söz değildir, muharrir bu! Yaz! Hem de çala kalem yaz! Durma yaz! Hem, kaleminin ucuna iyi mi gelirse o şekilde yaz!… Deme kış, yaz; yaz! Bu nasihati kulağına küpe yap! Buna bir rümuz olmak suretiyle kurşun kalemini kulağının arkasından noksan etme! Yolda yaz, tramvayda, otomobilde, şimendiferde, vapurda, otomobilde, kayıkta dur, otur, hopla, zıpla yaz.
Gazetelerde, mecmualarda sütunlar, abideler dik. Kütüphanelerde mücelledat yığ! Ceplerin şiş şiş olsun, masan kağıt parçaları, müsvette üzgünleri ile Gûh-i Kaf’a dönsün, sen bu tarz şeyleri gördükçe azımsa! Daha ziyade gayrete gel. Yaz. Hatta uykunu kes, boğazına yeme, kağıt kalem, mürekkep al. Sol elin başlangıcında; sağ elin kaşında düşünür benzer biçimde durduktan sonrasında aklına ne gelirse yaz.
Veya, o şekilde düşünür benzer biçimde de durma! Önüne bakma, sağına, soluna aldırma! Hem, fikretmek insanı sıkar, türlü türlü hastalıklara meydan açar, sen ise bu dünyayı faniye yazmak için gelmişsin; binaenaleyh, durma, yaz! Benden öğrenek al, durmam, dinlenmem, cayır cayır yazar, vızır vızır okur, okuturum.
Müteveffa kitapçı Arakil, bir kitabımın forma fiyatından tenzil etmek emeliyle:
— Rasim Bey, bigün olacak, seni de, işte, işte… geçiyor! Bak, bak! diye parmakla gösterecekler. Bugünler yakındır!
Dedi idi. Her insanın söylediği benzer biçimde bunun da söylediği geldi, çıktı.
Aman azizim, sana bir nasihatim daha var. Açlığa son aşama idman! Çünkü perhizler, oruçlar, tüm salâh-ı nefis için buluş ve emredilmiştir. Baktın ki, pek ziyade acıktın, hemen kaleme sarıl, yaz! Tokluğa birebirdir!
FALAKA İSİMLİ ESERİNDEN BİR PARÇA
Bigün, akşam yemeğine gitmeden evvel, bizi mektebin «Divanhane» denilen geniş, uzun sofasına karşılıklı dizdiler. Hizmetçilerden birisi bir kucak dolusu sopa getirip ortaya bıraktı, durdu. Sopa adedinde bakılacak olursa mevcudu darp için kâfi görünüyordu. Hepsi de irili, ufaklı fındık değneği idi.
Müdüriyet odasının Önünde duran mubassır müdürün odasından çıktığını haber verdi. Dimdik bir durum aldık. Müdür göründü. Tâ ilk sınıfın önüne gelir gelmez başçavuş yüksek sesle:
— Bak!
Dedi. Öğrendiğimiz veçhile birer temenna ettik. Başka mubassır elinde devasa bir defter ile geldi. Bak, diye kumanda veren başçavuşu çağırdı, defteri açarak ona verdi. O da alıp müdürün emri üstüne okudu:
— … derslik şakirdanından Asitaneli ……… Efendi’ dün, öğle üstü abtest alınırken Çavuş ……… Efendiye karşı gelmiş olmağla hakkında icabeden mücazatın icrası babında…
Başçavuş bir lahza durduktan sonrasında gene okudu:
— On sopa darp!
Mubassır zavallı Asitaneli ……… Efendi’yi sırasından çıkardı. Süklüm püklüm yürüyordu. Ortaya ulaşınca değnekleri getiren azılı hizmetçi belinden kavradı, çevirdi, başka mubassır, o değnekler içinden bir sopa aldı. Sayı ile kıçına on sopa vurdu. Karmanyolaya girmiş olan Asitaneli ………:
— Aman, aman.. Tekrar yapmam…
Diye bağırdıkça bana ait dizlerimin bağı çözülüyordu. Düşeceğimi zannediyordum. Maahaza alıcı gözüyle baktığım için bu sopa uruşu ile Hafızpaşa Mektebi hocasının sopa uruşu içinde fazlaca fark-ı sertlik var idi. Mubassır ağır ağır ama hafifçe indiriyordu. Hani kıyasıya değildir, korkutasıya uruyor, bizlere de âmire karşı gelmenin cezasının dayak bulunduğunu anlatıyordu. Anladık.
Gene bigün, bu kez öğle idi, Divanhanede cem olduk. Ayni tören… Bu kez, hizmetçi değnekler ile birlikte bir de torbamsı bir şeyler getirdi. Müdürün huzurunda başçavuş, o evamir defterini okudu:
— …… Talebesinden……numaralı, ——– li …… Ahmet, mektepten geceleyin firar edip yakalandığından darben cezası verilerek tardına karar verilmiştir!
… Ahmet, tanım ettiğim veçhile dayakcağızmı yedi. Yedikten, sonrasında hizmetçi elinden tutarak mubassırın odasına götürdü. Müdür, bizler, sonradan gelen birden fazla hoca ayakta bekliyorduk. Acaba ne olacak idi? Arası çok geçmedi, bir de bakalım Ahmet çok eski, buruşuk rubalar içinde geldi. Meğer o bohça mektebe dahil olduğu gün evden üstüne giyip geldiği rubası imiş..Tardedilenlerden mektebin dahilî, rubası alınıyor, geldiği ruba ile çıkartılıyordu. Filvaki üç, dört yıl sonrasında nede olsa bigün gördüm idi. Hepimizin rubaları da bu şekilde bohça hainde, üzerlerinde adlar yazılı olması durumunda depolardan birinde duruyordu.
Bu işlem, bana dayaktan daha beter geldi. Mektepçe bünun da ismine «Keçe külâh olmak»; denirdi.
Böyle de anlıyorduk ki, bizler mektebe geldiğimiz süre o halde imişiz, şimdi ise bu haldeyiz.
YORUMLAR