Bıçak , keskin kısmı sayesinde çeşitli şeyleri kesmede veya bir olguya zarar verme amacıyla kullanılabilen kesici alet. Bıçak kesici...
Bıçak, keskin kısmı sayesinde çeşitli şeyleri kesmede veya bir olguya zarar verme amacıyla kullanılabilen kesici alet. Bıçak kesici uç ve sap olmak üzere iki bölümden oluşur.
Pek çok çeşidi bulunur. Savaş aracı olarak da kullanılabilir.
Pek çok çeşidi bulunur. Savaş aracı olarak da kullanılabilir.
Bıçak
TDK, Türk Dil Kurumu
1. Bir sap ve çelik bölümden oluşan kesici araç:
“Bıçağı sürte sürte ipin uzunca bir parçasını kesti.†-Y. Atılgan.
2. Çeşitli kesme işlerinde kullanılan keskin ağızlı araç: Basımevi bıçağı
TDK, Türk Dil Kurumu
“Bıçağı sürte sürte ipin uzunca bir parçasını kesti.†-Y. Atılgan.
2. Çeşitli kesme işlerinde kullanılan keskin ağızlı araç: Basımevi bıçağı
Bıçak nedir?
Kesmek, yontmak gibi işlerde çok eski devirlerden beri kullanılan kesici bir alettir. Bir sapı, bir de kesici kısmı vardır ki buna “namlu†denir. “Sabit Namlulu Bıçaklar†“Hareketli Namlulu Bıçaklar†olmak üzere belli başlı iki çeşide ayrılır.
Bıçaklar, genel olarak, hangi iş için kullanılıyorsa o işe göre adlandırılırlar: Ekmek bıçağı, sofra bıçağı, köseleci bıçağı, kıyma bıçağı, kağıt kesme bıçağı, cerrahi bıçaklar gibi. Bunlardan kunduracı bıçaklarının sapı yoktur, sofrada kullanılanların ağzı keskin, uçları küttür. Zarf açma ve kağıt bıçaklarında çoklukla namlu da tıpkı sap gibi kemik, fildişi veya plastikten olabilir. Cerrahi bıçaklara genel olarak “bistüri†adı verilir.
Bıçağın Geçirdiği Gelişmeler,
Taş Devri insanları çakmaktaşından iki yanı keskin, yassı yüzlü, uzunca bıçaklar kullanırlardı. Biçim bakımından bugün bildiğimiz bıçağı Tunç Devri insanları yaptı. Bu bıçağın sapı kısa, kendi uzunca, ağız kısmı da bir yay gibi eğriydi. İçlerinde tahta ve kemik saplı bıçaklar varsa da pek çoğunun sapı da kendisi gibi aynı madendendi.
Romalılar ve Yunanlılar da maden bıçaklar kullandılar. Bunların kurban kesmek için enli bıçaklar, meyva kesmek için kemik bıçaklar, tırnak bıçakları, av bıçakları gibi birçok çeşitleri vardı. Tahtadan yaptıkları kılıflara sokarak bıçakları bellerinde taşırlardı. M. Ö. Çin'de de bakırdan bıçak yapılıyordu. Çinliler bunları çoklukla akçe karşılığı olarak kullanırlardı.
Ortaçağ'da bıçak daha da gelişti, çeşitli işlerde işe yarayabilmesi için birçok çeşitleri yapıldı. Bu arada sapları süslü, açılır kapanır (hareketli namlulu) bıçaklar yapıldı.
Her çeşit bıçakları ve kesici aletleri yapma sanatına “bıçakçılık» denir. Bıçakçılıkta ana madde olarak çeşitli çelikler, daha çok karbon çelikleri kullanılır. Son zamanlarda, pahalı olmasına rağmen, 1912-1913 yıllarında bulunan paslanmaz çelik kullanılmaktadır. Paslanmaz çeliğin içinde % 15 krom vardır. Cerrahlık bıçaklarının yapılmasında da çok kere berilyum alaşımlarından faydalanılır.
Kesmek, yontmak gibi işlerde çok eski devirlerden beri kullanılan kesici bir alettir. Bir sapı, bir de kesici kısmı vardır ki buna “namlu†denir. “Sabit Namlulu Bıçaklar†“Hareketli Namlulu Bıçaklar†olmak üzere belli başlı iki çeşide ayrılır.
Bıçaklar, genel olarak, hangi iş için kullanılıyorsa o işe göre adlandırılırlar: Ekmek bıçağı, sofra bıçağı, köseleci bıçağı, kıyma bıçağı, kağıt kesme bıçağı, cerrahi bıçaklar gibi. Bunlardan kunduracı bıçaklarının sapı yoktur, sofrada kullanılanların ağzı keskin, uçları küttür. Zarf açma ve kağıt bıçaklarında çoklukla namlu da tıpkı sap gibi kemik, fildişi veya plastikten olabilir. Cerrahi bıçaklara genel olarak “bistüri†adı verilir.
Bıçağın Geçirdiği Gelişmeler,
Taş Devri insanları çakmaktaşından iki yanı keskin, yassı yüzlü, uzunca bıçaklar kullanırlardı. Biçim bakımından bugün bildiğimiz bıçağı Tunç Devri insanları yaptı. Bu bıçağın sapı kısa, kendi uzunca, ağız kısmı da bir yay gibi eğriydi. İçlerinde tahta ve kemik saplı bıçaklar varsa da pek çoğunun sapı da kendisi gibi aynı madendendi.
Romalılar ve Yunanlılar da maden bıçaklar kullandılar. Bunların kurban kesmek için enli bıçaklar, meyva kesmek için kemik bıçaklar, tırnak bıçakları, av bıçakları gibi birçok çeşitleri vardı. Tahtadan yaptıkları kılıflara sokarak bıçakları bellerinde taşırlardı. M. Ö. Çin'de de bakırdan bıçak yapılıyordu. Çinliler bunları çoklukla akçe karşılığı olarak kullanırlardı.
Ortaçağ'da bıçak daha da gelişti, çeşitli işlerde işe yarayabilmesi için birçok çeşitleri yapıldı. Bu arada sapları süslü, açılır kapanır (hareketli namlulu) bıçaklar yapıldı.
Her çeşit bıçakları ve kesici aletleri yapma sanatına “bıçakçılık» denir. Bıçakçılıkta ana madde olarak çeşitli çelikler, daha çok karbon çelikleri kullanılır. Son zamanlarda, pahalı olmasına rağmen, 1912-1913 yıllarında bulunan paslanmaz çelik kullanılmaktadır. Paslanmaz çeliğin içinde % 15 krom vardır. Cerrahlık bıçaklarının yapılmasında da çok kere berilyum alaşımlarından faydalanılır.
YORUMLAR