Çivi Temel Britannica Evlerimizdeki rahat onarım işlerinden marangozluk, döşemecilik ve inşaÂat işlerine kadar bir çok alanda kul...
Çivi
Temel Britannica
Evlerimizdeki rahat onarım işlerinden marangozluk, döşemecilik ve inşaÂat işlerine kadar bir çok alanda kullanılan çivi ve vidaların yüzlerce değişik tipi vardır; fakat biçimleri ne kadar değişik olursa olsun hepsinin kullanım amacı bir şeyi bir yere tutturmak ya da iki parçayı birbirine birleştirmektir.
Çiviler çoğu zaman demir, çelik, pirinç, bakır, çinko şeklinde metallerden ya da tahtadan yapılır; kesitleri de yuvarlak, yassı, oval ya da kare olabilir. Cam çivisi, lambri çivisi şeklinde başsız birkaç hususi örnek haricinde, her çivinin bir başı ve sivri bir ucu vardır. Yalnız "U" biçiminde bükülmüş olan çatal çivilerin iki ucu da sivridir.
19. yüzyılın başlarına kadar çiviler elle yapılıyordu. O tarihten sonrasında metal şeritleri enlemesine keserek çivi yapabilen makineler bulunmuş oldu. Bu makinelerle meydana getirilen çivilerin boyu kesilen şeridin enine eşit oluyordu; daha doğrusu hangi boyda çivi yapılacaksa makineÂye o genişlikte metal şerit veriliyordu. Aynı yüzyılın ortalarına doğru Fransızlar tel çivi hayata geçirmeye başladılar. Makinede devamlı ilerleyen belirli kalınlıktaki bir telin istenen uzunÂlukta kesilmesiyle üretilen bu yuvarlak kesitli çiviler kısa sürede tüm marangozluk işlerinÂde kullanılır oldu ve kesme çivilerin yerini aldı.
Tel çivilerin uzunluğu milimetre (ya da inç) cinsinden ölçülür; kalınlıkları ise hususi bir numarayla belirtilir. Bu numaralar çivinin kalınlığıyla ters orantılıdır; çivi inceldikçe numara büyür.
Kimi zaman paslanmayı önlemek için çivilerin üstü çinko ya da başka metallerle kaplanır; kimi zaman de çiviler doğrudandoğruya paslanmaz metalden yapılır. Mesela vapur yapımında kullanılan çiviler çoğu zaman bakırdan, çatı kaplamalarında kullanılanlar bakır ya da çinÂkodandır. Nal çivileri ise atın toynağının yarılmaması için hususi birmetalden yapılır.
Temel Britannica
Çiviler
19. yüzyılın başlarına kadar çiviler elle yapılıyordu. O tarihten sonrasında metal şeritleri enlemesine keserek çivi yapabilen makineler bulunmuş oldu. Bu makinelerle meydana getirilen çivilerin boyu kesilen şeridin enine eşit oluyordu; daha doğrusu hangi boyda çivi yapılacaksa makineÂye o genişlikte metal şerit veriliyordu. Aynı yüzyılın ortalarına doğru Fransızlar tel çivi hayata geçirmeye başladılar. Makinede devamlı ilerleyen belirli kalınlıktaki bir telin istenen uzunÂlukta kesilmesiyle üretilen bu yuvarlak kesitli çiviler kısa sürede tüm marangozluk işlerinÂde kullanılır oldu ve kesme çivilerin yerini aldı.
Tel çivilerin uzunluğu milimetre (ya da inç) cinsinden ölçülür; kalınlıkları ise hususi bir numarayla belirtilir. Bu numaralar çivinin kalınlığıyla ters orantılıdır; çivi inceldikçe numara büyür.
Kimi zaman paslanmayı önlemek için çivilerin üstü çinko ya da başka metallerle kaplanır; kimi zaman de çiviler doğrudandoğruya paslanmaz metalden yapılır. Mesela vapur yapımında kullanılan çiviler çoğu zaman bakırdan, çatı kaplamalarında kullanılanlar bakır ya da çinÂkodandır. Nal çivileri ise atın toynağının yarılmaması için hususi birmetalden yapılır.
YORUMLAR