Hata isim (hata: ) Arapça ¬aµ¥¢ 1 . Yanlış: "Aynı hatayı senin de yapmana yol açmak istemiyorum."- İ. O. Anar . 2...
Hata
isim (hata: ) Arapça ¬aµ¥¢
1 . Yanlış:
2 . İstemeyerek ve bilmeyerek meydana getirilen yanlış, kusur, yanılma, yanılgı:
3 . Kabahat, günah, kusur.
isim (hata: ) Arapça ¬aµ¥¢
1 . Yanlış:
"Aynı hatayı senin de yapmana yol açmak istemiyorum."- İ. O. Anar.
2 . İstemeyerek ve bilmeyerek meydana getirilen yanlış, kusur, yanılma, yanılgı:
"Ağzını topla, dedim fakat hatamı anladım."- B. Felek.
3 . Kabahat, günah, kusur.
Atasözü, deyim ve birleşik fiiller
- hata etmek (ya da eylemek ya da işlemek)
- hataya düşmek
Birleşik Sözler
- hatasıyla sevabıyla
- ayak hatası
Neo Spiritüalizm'de Hata
Hata, Neo-spiritüalizm'de “insanın nefsani (nefsaniyete ilişkin, vicdanına aykırı) hareketleri ve manevi faaliyetlerle ilgili vazifelerini yerine getirmesini aksatıcı hareketleri olarak tanımlanır. Fena bir amaçla kasten meydana getirilen hareketler hata teriminin kapsamına girmez. Hata, dünya yasaları ve yaşamının gereklerinden biridir. Kimsenin bu kuralın dışına çıkamadığı belirtilir. Şu halde tüm iyi niyet ve düşüncelere karşın, insanoğlu hatasız olamayacaktır. Fakat bu, hata iyi bir şeydir ya da tekrarlamamaya çalışmak boşunadır anlamına gelmez. Hatasız kul olmaz Tecrübe ve hata birbirini yürüten ve bütünleyen iki öğedir. Tecrübe, kısmen, algı edilmiş ve tekrarlamama gücü gösterilebilmiş hatalarla edinilmiş bir birikimdir. Hata ise, varlığın bir alandaki görgü ve tecrübe eksikliği sonucunda yapmış olduğu bir harekettir. Dolayısıyla varlık için yapılması ihtimaller içinde hataların sayısı, varlığın sözkonusu alandaki görgü ve deneyiminin artmasına paralel olarak azalır. Bu, bir tabiat yasası gereğidir. İnsan için, hata olasılığının sıfır olduğu, hatanın var olmadığı bir yaşam mevcut olsaydı, buna ruhsal tekamülü sağlaması bakımından, bir tecrübe yaşamı denemezdi ve bu şekilde tekdüze (tek düze) bir yaşam insana tekamül olanağı sağlayamazdı. Hata “Dünya okulu†öğrencileri için tekamülün kıymetli bir aracı ve lüzumlu bir zorunluluğudur (Neo-spiritüalist görüşe nazaran, Dünya, birçok bakımından, okulu çağrıştıran bir tekamül ortamıdır.) Onların naturel bir hakkıdır. Onların bu hakkının ellerinden alınması demek, tecrübe kazanmalarına olanak verilmemesi anlamına gelir. Dr. Bedri Ruhselman yeryüzündeki tekamül sürecinde hata, ıstırap ve tecrübe öğelerinin birbirleriye olan ilişkilerini, yürümeye yeni süregelen bir çocuk örneğine başvurarak şöyleki açıklar: Yürümeye yeni süregelen bir çocuk, adım atma ya da koşma girişiminde sık sık düşer ki, bu düşmeleri, hareketlerinde hatalar yaptığını gösterir. Fakat, her seferinde bir tarafını incittiği için ağlayan bu çocuk o düşme hataları yardımıyla yürüyebilmeyi ve koşabilmeyi öğrenecektir.
Hata, Istırap ve Tecrübe üçgenine Bir Örnek
Çocuğun yürümeyi öğrenmesi süreciyle insanoğlunun tecrübe kazanması süreci arasındaki benzeşim şöyleki açıklanır:
Hataya ilişkin olarak üstünde durulan bir başka mevzu da hatanın kabulü mevzusudur. Şu demek oluyor ki, kişinin hatasını düzeltebilmesi için ilk olarak hata yaptığını anlamış olması, hatasını algı etmiş olması gerekir ki, bunun için de, ilk olarak kişinin kendi kendisine karşı dürüst olması, hatalarını tarafsızca araması, hatalarını hiçbir bahane ya da mazeret ileri sürmeden bulmaya emek harcaması gerekir. Neo-spiritüalist görüşe nazaran, kişinin hata yapmış olup yapmadığı mevzusunda en mühim kılavuzu vicdanı; en mühim teşhis aracı ise hatalarını bulmak suretiyle başvurduğu, vicdan ve muhakeme (akıl) kabiliyetlerini kullandığı nefis denetlemesi adıyla malum yöntemdir.
Dürüstlük Hakkında Bir Vecize
M. K. Mustafa Kemal Atatürk mevzuya ilişkin olarak şöyleki der:
Hata, Neo-spiritüalizm'de “insanın nefsani (nefsaniyete ilişkin, vicdanına aykırı) hareketleri ve manevi faaliyetlerle ilgili vazifelerini yerine getirmesini aksatıcı hareketleri olarak tanımlanır. Fena bir amaçla kasten meydana getirilen hareketler hata teriminin kapsamına girmez. Hata, dünya yasaları ve yaşamının gereklerinden biridir. Kimsenin bu kuralın dışına çıkamadığı belirtilir. Şu halde tüm iyi niyet ve düşüncelere karşın, insanoğlu hatasız olamayacaktır. Fakat bu, hata iyi bir şeydir ya da tekrarlamamaya çalışmak boşunadır anlamına gelmez. Hatasız kul olmaz Tecrübe ve hata birbirini yürüten ve bütünleyen iki öğedir. Tecrübe, kısmen, algı edilmiş ve tekrarlamama gücü gösterilebilmiş hatalarla edinilmiş bir birikimdir. Hata ise, varlığın bir alandaki görgü ve tecrübe eksikliği sonucunda yapmış olduğu bir harekettir. Dolayısıyla varlık için yapılması ihtimaller içinde hataların sayısı, varlığın sözkonusu alandaki görgü ve deneyiminin artmasına paralel olarak azalır. Bu, bir tabiat yasası gereğidir. İnsan için, hata olasılığının sıfır olduğu, hatanın var olmadığı bir yaşam mevcut olsaydı, buna ruhsal tekamülü sağlaması bakımından, bir tecrübe yaşamı denemezdi ve bu şekilde tekdüze (tek düze) bir yaşam insana tekamül olanağı sağlayamazdı. Hata “Dünya okulu†öğrencileri için tekamülün kıymetli bir aracı ve lüzumlu bir zorunluluğudur (Neo-spiritüalist görüşe nazaran, Dünya, birçok bakımından, okulu çağrıştıran bir tekamül ortamıdır.) Onların naturel bir hakkıdır. Onların bu hakkının ellerinden alınması demek, tecrübe kazanmalarına olanak verilmemesi anlamına gelir. Dr. Bedri Ruhselman yeryüzündeki tekamül sürecinde hata, ıstırap ve tecrübe öğelerinin birbirleriye olan ilişkilerini, yürümeye yeni süregelen bir çocuk örneğine başvurarak şöyleki açıklar: Yürümeye yeni süregelen bir çocuk, adım atma ya da koşma girişiminde sık sık düşer ki, bu düşmeleri, hareketlerinde hatalar yaptığını gösterir. Fakat, her seferinde bir tarafını incittiği için ağlayan bu çocuk o düşme hataları yardımıyla yürüyebilmeyi ve koşabilmeyi öğrenecektir.
Hata, Istırap ve Tecrübe üçgenine Bir Örnek
Çocuğun yürümeyi öğrenmesi süreciyle insanoğlunun tecrübe kazanması süreci arasındaki benzeşim şöyleki açıklanır:
- Çocuk madem ki dünyada yaşamak için yürümek zorundadır, şu halde yürümesini öğrenmek için düşe kalka da olsa adım atma girişimlerinde bulunmak zorundadır. Aynı şekilde, insan tekâmül etmek, kısaca görgü ve deneyimini çoğaltmak için doğru ya da yanlış bazı girişimlerde bulunmak zorundadır.
- Çocuk, düşme hataları yapmış olacaktır ki, doğru dürüst yürümek ve koşmak mevzusunda görgü ve deneyimini artırabilsin. Aynı şekilde, insan hatalar meydana getirecek ki, tekâmül yolunda görgü ve deneyimini artırabilsin.
- Çocuk, bilmeden ya da elinde olmadan hatalar meydana getirecek, düşecek ve bir tarafını incitmekle çekmiş olduğu acılardan ders ala ala, tekrar düşmemek için hata yapmamaya çaba gösterecektir. Aynı şekilde, insanoğlunun, yapmış olduğu hatalardan dolayı duyduğu pişmanlık, vicdan azabı ruhunda derin izler bırakacak ve onu otomatikman, aynı hataları tekrarlamama sürecine sokacaktır.
- Her düşüşünde duymuş olduğu acıdan ders alan çocuğun, yürüyebilme sürecini hızlandırması için, tekrar düşmemeye elinden geldiğince dikkat etmesi gerekir. Aynı şekilde insan da, çektiklerinden ders alıp aynı hataları tekrarlamama yolunda çaba harcamalıdır. (Aynı hataları bile bile tekrarlayanlar, naturel olarak, kendilerine aynı ıstırapları yine çekecekleri bir yazgı hazırlamış olurlar.)
- Çocuğun “hata yapma olasılığım var†diye asla adım atma girişiminde bulunmaması ya da çevredekilerin buna izin vermemesi yaşamın gereklerine aykırı olup dünya yasalarına uymaz. (Mühim bir kısmı yakarma, inziva ya da meditasyon şeklinde mistik uygulamalarla geçen bir yaşamda hata yapma olasılığı düşük gözükse de, girişim ve tecrübe olanağı da azaldığından ruhsal gelişmenin yavaşlaması sözkonusudur.) Dolayısıyla eylemsiz değil, etken, toplumdan soyutlanarak değil, cemiyet içinde, toplumsal, çalışkan, girişken bir yaşam geçirmek ruhsal gelişmenin süratli olmasına olanak verir. Toplumsal etkinlik ya da girişimler hataların sayısını arttırmakla beraber, ruhsal gelişimi hızlandırıcı bir etkendir. Kısacası, insan görgü ve deneyimini artırabilmek için doğru ya da yanlış bazı girişimlerde bulunmak zorundadır. Öte taraftan varlığın hata yapma kaygısıyla girişimlerden kaçmaması gerekir.
Hataya ilişkin olarak üstünde durulan bir başka mevzu da hatanın kabulü mevzusudur. Şu demek oluyor ki, kişinin hatasını düzeltebilmesi için ilk olarak hata yaptığını anlamış olması, hatasını algı etmiş olması gerekir ki, bunun için de, ilk olarak kişinin kendi kendisine karşı dürüst olması, hatalarını tarafsızca araması, hatalarını hiçbir bahane ya da mazeret ileri sürmeden bulmaya emek harcaması gerekir. Neo-spiritüalist görüşe nazaran, kişinin hata yapmış olup yapmadığı mevzusunda en mühim kılavuzu vicdanı; en mühim teşhis aracı ise hatalarını bulmak suretiyle başvurduğu, vicdan ve muhakeme (akıl) kabiliyetlerini kullandığı nefis denetlemesi adıyla malum yöntemdir.
Dürüstlük Hakkında Bir Vecize
M. K. Mustafa Kemal Atatürk mevzuya ilişkin olarak şöyleki der:
“Hatalarını kabul edenler hatalarını anlamış, pişman olmuş, tekrar aynı hatayı işlememeye karar vermiş kimselerdir. Fakat suçlarını tevile (bahane ve mazeretle saptırmaya) ve savunmaya kalkışanlar aynı yolda devam edeceklerdir anlamına gelir.â€
Hata;
- Yanılma, gerçeğe uygun olmayan ve hata eden kişice kati olarak gerçek kabul edilen fiil.
Hataaa ..
benn HaTa neDir çoK iyi ßiLirimm ..
insan yapTığı heR Hatanın ßedeLini muTLakaa öDüyoo ..
zaTen farKında deiLizz ßeLKi aMa çoğuMuz HataLarımızdan ßize öDeTTiği ßedeLLer yüzündeN pişManıZZ.
ßence Hepimiz ßunu ßi düşüNSünn ..
benn HaTa neDir çoK iyi ßiLirimm ..
insan yapTığı heR Hatanın ßedeLini muTLakaa öDüyoo ..
zaTen farKında deiLizz ßeLKi aMa çoğuMuz HataLarımızdan ßize öDeTTiği ßedeLLer yüzündeN pişManıZZ.
ßence Hepimiz ßunu ßi düşüNSünn ..
arKadaşLar ßunu ßi düşününn HaTalarınızdan dolayı hakkaten pişmanmısınızz yoksaa size ödettiği bedeller yüzündenmi pişmansınızz ??
YORUMLAR