Karacaoğlan Hayatı

Ünlü halk şairimiz Karacaoğlan hayatı ve eserleri, şiirleri ile ilgili genel bilgilerin yer aldığı yazımız. Onyedinci yüzyılda yaşamış çok...

Ünlü halk şairimiz Karacaoğlan hayatı ve eserleri, şiirleri ile ilgili genel bilgilerin yer aldığı yazımız.

Onyedinci yüzyılda yaşamış çok ünlü bir halk şairimizdir. Doğum, ölüm tarihleri kesinlikle bilinmemekle birlikte, 1606’da doğduğu, 1680’de öldüğü sanılıyor. Karacaoğlan’ın nerede doğup nerede öldüğü de belli değildir. Ancak, güneydoğu illerinde yaşadığı, Toros dağları, Adana, Gaziantep, Hatay dolaylarında ömrünü genellikle gezginci bir halk ozanı olarak geçirdiği anlaşılıyor.

Türkmen boyundan bir ozan olan Karacaoğlan, Anadolu’nun daha uzak bölgelerine de gitmiş, Rumeli’de yapılan savaşlara bile katılmıştır. Bütün bunlar, onun çeşitli şiirlerinde ettiği sözlerden, yaptığı tasvirlerden anlaşılmaktadır.

Karacaoğlan çok güçlü eserler meydana getirmiş bir halk şairidir. Zamanında Türkçe konuşulup yazılan bütün yurt içi ve yurt dışı ülkeleri saran geniş ünü, ölümünden sonra da çoğalarak süregelmiştir. Bütünüyle hece vezninde, baştan başa halkın öz diliyle meydana getirdiği şiirlerinde Türk zevkini, yaşayışım, özlem duygularını, sevgiyi, çeşitli güzellikleri, bu arada yurt köşelerini derin bir içtenlikle dile getirmiştir.

Koşma, koçaklama, türkü gibi halk şiir türlerinin hemen hepsinde şiirler düzenlemiş bulunan Karacaoğlan’ın dağınık bir halde bulunan eserleri ancak 20. yüzyılda toplanmış, bir araya getirilerek yayımlanmıştır. Ozanın bütün şiirlerinin sayısı 500’ü geçer. Karacaoğlan, çoğunlukla hecenin 6 + 5, 4 + 4, 4 + 4 + 3’lü ölçülerini kullanmıştır.

İşte yurt güzelliklerini anlatan şiirlerinden biri. Karacaoğlan bu şiirinde, en çok yaşadığı, yakından tanıdığı Çukurova’da kışın sona erip baharın gelişini bakın ne güzel anlatıyor:

Çukurova bayramlığın giyerken

Çıplaklığın üzerinden soyarken

Şubat ayı kış yelini kovarken

Cennet dense sana yakışır dağlar

Ağacınız yapraklarla donanır

Taşlarınız bir birliğe inanır

Hep çiçekler bağrınızda gönenir

Pınarınız çağlar akışır dağlar

Rüzgâr eser dallarınız atışır

Kuşlarınız birbiriyle ötüşür

Ören yerler bu bayramda pek üşür

Sümbül niçin yaslı bakışır dağlar

Karac’oğlan size bakar sevinir

Sevinirken kalbi yanar gövünür

Kımıldanır hep dertlerim devinir

Yas ile sevincim yıkışır dağlar

Kelimeler:

Gönenmek: mutlu olmak;

ören: bakımsız, harap;

gövünmek: yanmak, tutuşmak;

devinmek: kımıldamak, hareket etmek;

yıkışmak: güreşmek.