MEHCUR sıf. (ar. hicriden mehcuı). Esk. 1. Bırakılmış, unutulmuş: "Aşkı olmayan gönüller ta ebed mehcurdur" (Eşrefoğlu R...
MEHCUR sıf. (ar. hicriden mehcuı). Esk.
2. Uzaklaşmış, ayrı kalmış: Manayı mehcur (uzak anlam). "Ben senin mezarından da mehcur olmalıyım ki cezam tamam olsun" (H. E. Adıvar).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR