MENKUT , sıf. (ar. nokta' dan menkü(, dişi, menkuta). Esk. Noktalanmış, nokta konmuş: Huruf-ı menkuta. (HURUF) *-*Ed. Ebcet hes...
MENKUT, sıf. (ar. nokta' dan menkü(, dişi, menkuta). Esk. Noktalanmış, nokta konmuş: Huruf-ı menkuta. (HURUF)
*-*Ed. Ebcet hesabı yöntemiyle ve yalnız arap abecesindeki noktalı harflerin sayı değerinin hesaba alınmasıyla düşürülen tarihe verilen isim. (Ûrn.: "Oldu zamanı rıhleti menkut. Etti Osman Elendi azmi beka". ikinci dizenin arap abecesi ile yazımında ye, te, ye, se, nun, fe, ye, ze, be, kaf harflerinin sayısal kıymeti toplanınca hicri 1219 zamanı çıkar.) [Mu'cem, cevher, cevheri, cevherdar, gevher, güher de denir.]
*-*Ed. Ebcet hesabı yöntemiyle ve yalnız arap abecesindeki noktalı harflerin sayı değerinin hesaba alınmasıyla düşürülen tarihe verilen isim. (Ûrn.: "Oldu zamanı rıhleti menkut. Etti Osman Elendi azmi beka". ikinci dizenin arap abecesi ile yazımında ye, te, ye, se, nun, fe, ye, ze, be, kaf harflerinin sayısal kıymeti toplanınca hicri 1219 zamanı çıkar.) [Mu'cem, cevher, cevheri, cevherdar, gevher, güher de denir.]
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR