MESKüN sıf. (ar. meskun). 1. içinde insanların oturduğu, yaşadığı yer: Meskûn bir ev. 2. Yurt edinilmiş yer. 3. Bir yeri meskûn kılm...
MESKüN sıf. (ar. meskun).
1. içinde insanların oturduğu, yaşadığı yer: Meskûn bir ev.
2. Yurt edinilmiş yer.
3. Bir yeri meskûn kılmak, bir yeri şenlendirmek.
1. içinde insanların oturduğu, yaşadığı yer: Meskûn bir ev.
2. Yurt edinilmiş yer.
3. Bir yeri meskûn kılmak, bir yeri şenlendirmek.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR