Meşrut Ödat meşrut Arapça; meşr°Âµ Eski dilde Şartlı. TDK MEŞRUT sıt. (ar. koşul'tan meşrut). Esk. 1. Koşula bağ...
Meşrut
Ödat
meşrut
Arapça; meşr°Âµ
Eski dilde
Şartlı.
TDK
Ödat
meşrut
Arapça; meşr°Âµ
Eski dilde
Şartlı.
TDK
MEŞRUT sıt. (ar. koşul'tan meşrut). Esk.
1. Koşula bağlı, koşullu.
2. Bir şeyle ilgili, bağlantılı: "Meşrutiyet idaresine ulaşınca sanki ümran işlerine yanaşmamak bu idarede kanunı esasi ile meşrut imiş benzer biçimde!..." (R. H. Karay).
—isi. huk. Meşrut mütevelli ya da meşrutun leh mütevelli, vakfın mütevellisi olması vakfiyede açıkça belirtilmiş şahıs. || Meşrutun leh, vakıf tarafınca, vakıftan ya da vakfın gelirinden yararlanması koşul koşulmuş şahıs ya da kurum.
1. Koşula bağlı, koşullu.
2. Bir şeyle ilgili, bağlantılı: "Meşrutiyet idaresine ulaşınca sanki ümran işlerine yanaşmamak bu idarede kanunı esasi ile meşrut imiş benzer biçimde!..." (R. H. Karay).
—isi. huk. Meşrut mütevelli ya da meşrutun leh mütevelli, vakfın mütevellisi olması vakfiyede açıkça belirtilmiş şahıs. || Meşrutun leh, vakıf tarafınca, vakıftan ya da vakfın gelirinden yararlanması koşul koşulmuş şahıs ya da kurum.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR