METBU sıf. (ar. tebaadan metbu). Esk. 1. Kendisine uyulan, uyruk olunan. 2. Metbu-yı mûfahham, hükümdar. || Metbu -yı şeri, şeriatç...
METBU sıf. (ar. tebaadan metbu). Esk.
1. Kendisine uyulan, uyruk olunan.
2. Metbu-yı mûfahham, hükümdar. || Metbu -yı şeri, şeriatça uyulan yasalar
Kaynak: Büyük Larousse
1. Kendisine uyulan, uyruk olunan.
2. Metbu-yı mûfahham, hükümdar. || Metbu -yı şeri, şeriatça uyulan yasalar
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR