MEZBELE a. (ar. mezbele). Esk. 1. Çöp ve süprüntü dökülen yer, çöplük. 2. Kötü ve alçaltıcı durum: "Elimden tutup da beni düşt...
MEZBELE a. (ar. mezbele). Esk.
1. Çöp ve süprüntü dökülen yer, çöplük.
2. Kötü ve alçaltıcı durum: "Elimden tutup da beni düştüğüm mezbeleden kurtarmaya muktedir dünyada bir sizi tasavvur ettim" (Namık Kemal, XIX. yy.).
1. Çöp ve süprüntü dökülen yer, çöplük.
2. Kötü ve alçaltıcı durum: "Elimden tutup da beni düştüğüm mezbeleden kurtarmaya muktedir dünyada bir sizi tasavvur ettim" (Namık Kemal, XIX. yy.).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR