MEZİD a. (ar. ziyade 'den mezid). Esk.«W» Artma, çoğalma; çoğaltma: "Eyleye günden güne ikbâl ü iclâlin mezîd" (Ned...
MEZİD a. (ar. ziyade 'den mezid). Esk.«W» Artma, çoğalma; çoğaltma: "Eyleye günden güne ikbâl ü iclâlin mezîd" (Nedim, XVIII. yy.) mezitilen
—Ed. Divan şiirinde uyakta hurucu izleyen ünsüze verilen ad.
♦ sıf. Artmış, çoğaltılmış.
—Esk. dilbilg. Arapçada temel köküne yeni harfler eklenmiş fiil için kullanılır. || Mezidün fih, kendisine ek görevinde harf eklenmiş temel mastar için kullanılır.
—Ansİkl Uyağı oluşturan temel ünsüz, revi*'dir. Zengin uyaklarda onu sırayla vasiâ€, huruç, mezid izler. Uyaklı "zebanımızın / zamanımızın" sözcüklerinde zeban ve zaman sözcüklerinin sonunda n, revidir. Onu sırasıyla izleyen m, z, n ünsüzleri vasi, huruç ve mezittir.
—Ed. Divan şiirinde uyakta hurucu izleyen ünsüze verilen ad.
♦ sıf. Artmış, çoğaltılmış.
—Esk. dilbilg. Arapçada temel köküne yeni harfler eklenmiş fiil için kullanılır. || Mezidün fih, kendisine ek görevinde harf eklenmiş temel mastar için kullanılır.
—Ansİkl Uyağı oluşturan temel ünsüz, revi*'dir. Zengin uyaklarda onu sırayla vasiâ€, huruç, mezid izler. Uyaklı "zebanımızın / zamanımızın" sözcüklerinde zeban ve zaman sözcüklerinin sonunda n, revidir. Onu sırasıyla izleyen m, z, n ünsüzleri vasi, huruç ve mezittir.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR