MUAŞŞER sıf. (ar "aşere'den muaşşer). Esk. 1. Onlu, on parçaya bölünmüş. 2. Onda biri vergi olarak alınmış. ♦ a. On pa...
MUAŞŞER sıf. (ar "aşere'den muaşşer). Esk.
1. Onlu, on parçaya bölünmüş.
2. Onda biri vergi olarak alınmış.
♦ a. On parçalı şey.
—Ed. Divan şiirinde 10'ar dizelik bentlerle kurulan nazım biçimi, (ilk bendin 10 dizesi birbiriyle uyaklıdır. Öteki bentlerin ilk 8 dizesi birbiriyle son beyit 1. bentle uyakladır. Örn. Sami'nin şehzade Mustafa'nın ölümü üzerine yazılmış muaşşeri.) || Mütekerrir muaşşer. ilk bendin son beytinin her bendin sonunda yinelendiği muaşşer. || Müzdeviç muaşşer bentlerin son beytinin her bentte değiştiği, ancak ilk bendin uyağına uygun olan muaşşer.
—Esk. mat. Ongen.
1. Onlu, on parçaya bölünmüş.
2. Onda biri vergi olarak alınmış.
♦ a. On parçalı şey.
—Ed. Divan şiirinde 10'ar dizelik bentlerle kurulan nazım biçimi, (ilk bendin 10 dizesi birbiriyle uyaklıdır. Öteki bentlerin ilk 8 dizesi birbiriyle son beyit 1. bentle uyakladır. Örn. Sami'nin şehzade Mustafa'nın ölümü üzerine yazılmış muaşşeri.) || Mütekerrir muaşşer. ilk bendin son beytinin her bendin sonunda yinelendiği muaşşer. || Müzdeviç muaşşer bentlerin son beytinin her bentte değiştiği, ancak ilk bendin uyağına uygun olan muaşşer.
—Esk. mat. Ongen.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR