MUATTAL sıf. (ar. "ataletten mu"attal). Esk. 1. Kullanılmaz duruma gelmiş, terk edilmiş: "...eğer mal sahibi araziyi...
MUATTAL sıf. (ar. "ataletten mu"attal). Esk.
1. Kullanılmaz duruma gelmiş, terk edilmiş: "...eğer mal sahibi araziyi muattal bırakarak yalnız otlakiyesinden yüz on mecidiye kazanacağını anlarsa.... †(Ahmet Muammer ve Şükrü Kaya).
2. işe yaramaz, boş: "Kuvvayı fikriyesi muattal kalmış bir mağşuş gibi buradan çıkıp eve gitmeli,...." (H. Z. Uşaklıgil).
3. işsiz, boşta.
1. Kullanılmaz duruma gelmiş, terk edilmiş: "...eğer mal sahibi araziyi muattal bırakarak yalnız otlakiyesinden yüz on mecidiye kazanacağını anlarsa.... †(Ahmet Muammer ve Şükrü Kaya).
2. işe yaramaz, boş: "Kuvvayı fikriyesi muattal kalmış bir mağşuş gibi buradan çıkıp eve gitmeli,...." (H. Z. Uşaklıgil).
3. işsiz, boşta.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR