MüBAYİN sıf. (ar. mübâyenet'ten mü- bâyin). Esk. 1. Başka şeye benzemeyen, benzersiz olan. 2. Karşıt, uyumsuz, zıt: "Hulken...
MüBAYİN sıf. (ar. mübâyenet'ten mü- bâyin). Esk.
1. Başka şeye benzemeyen, benzersiz olan.
2. Karşıt, uyumsuz, zıt: "Hulkenkötü!... Hilkatenmübâyin!" (A. H. Tarhan).
1. Başka şeye benzemeyen, benzersiz olan.
2. Karşıt, uyumsuz, zıt: "Hulkenkötü!... Hilkatenmübâyin!" (A. H. Tarhan).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR