MUCİBAT çoğl. a. (ar. mücib' in çoğl. mücibat). Esk. Sebepler, nedenler. Kaynak: Büyük Larousse
MUCİBAT çoğl. a. (ar. mücib'in çoğl. mücibat). Esk. Sebepler, nedenler.
Kaynak: Büyük Larousse
Kaynak: Büyük Larousse
MUCİBAT çoğl. a. (ar. mücib' in çoğl. mücibat). Esk. Sebepler, nedenler. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR