MUKADDEME a. (ar. mukaddime). Esk. 1. Bir olayın, bir şeyin başlangıcı, ilk evresi: Mukaddime-i darb ü cerh (dövme ve yaralama başl...
MUKADDEME a. (ar. mukaddime). Esk.
1. Bir olayın, bir şeyin başlangıcı, ilk evresi: Mukaddime-i darb ü cerh (dövme ve yaralama başlangıcı).
2. Asıl konuya girmeden önce söylenen söz; giriş: izin verirseniz maksadımla ilgili bir mukaddeme yapmak istiyorum.
3. Bir kitaba yazılan önsöz.
4. Esk. Temel, ilke.
—Esk. ask. ilerleyen ordunun en önünde bulunan kuvvetler. (Eşanl. ÖNCü.) || Mu- kaddemet ül-ceyş, büyük kuvvetlerin en ilerisinde bulunan birlikler.
—isi. huk. Mukaddeme-i beyyine, beyyine başlangıcı.
—Sey. oy. -Ondeyİş.
1. Bir olayın, bir şeyin başlangıcı, ilk evresi: Mukaddime-i darb ü cerh (dövme ve yaralama başlangıcı).
2. Asıl konuya girmeden önce söylenen söz; giriş: izin verirseniz maksadımla ilgili bir mukaddeme yapmak istiyorum.
3. Bir kitaba yazılan önsöz.
4. Esk. Temel, ilke.
—Esk. ask. ilerleyen ordunun en önünde bulunan kuvvetler. (Eşanl. ÖNCü.) || Mu- kaddemet ül-ceyş, büyük kuvvetlerin en ilerisinde bulunan birlikler.
—isi. huk. Mukaddeme-i beyyine, beyyine başlangıcı.
—Sey. oy. -Ondeyİş.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR