MüMTEZİC sıf. (ar. mümtezic). Esk. 1. Bir şeye karışmış, onunla iç içe bulunan: "...insan havanın her zerresini bir damla zehi...
MüMTEZİC sıf. (ar. mümtezic). Esk.
1. Bir şeye karışmış, onunla iç içe bulunan: "...insan havanın her zerresini bir damla zehir ile mümtezic buluyor" (Ebüzziya Tevfik).
2. Birbirine uyan, uyuşan, uygun.
3. Uysal, başkalarıyla iyi geçinen.
1. Bir şeye karışmış, onunla iç içe bulunan: "...insan havanın her zerresini bir damla zehir ile mümtezic buluyor" (Ebüzziya Tevfik).
2. Birbirine uyan, uyuşan, uygun.
3. Uysal, başkalarıyla iyi geçinen.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR