MüNADİ a. (ar. münadİ) Esk. 1. Kamuya ya da ilgili kimselere duyurulmak istenen şeyi yüksek sesle, bağırarak ilan eden kimse, tella...
MüNADİ a. (ar. münadİ) Esk.
1. Kamuya ya da ilgili kimselere duyurulmak istenen şeyi yüksek sesle, bağırarak ilan eden kimse, tellal.
2. Müezzin.
1. Kamuya ya da ilgili kimselere duyurulmak istenen şeyi yüksek sesle, bağırarak ilan eden kimse, tellal.
2. Müezzin.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR