MüNADİM a (ar nedimden münadim). Esk. 1. Arkadaş, dost. 2. Bir devlet büyüğünü hoş söz ve hikâyelerle eğlendiren kimse, nedim. MüN...
MüNADİM a (ar nedimden münadim). Esk.
1. Arkadaş, dost.
2. Bir devlet büyüğünü hoş söz ve hikâyelerle eğlendiren kimse, nedim.
MüNADİM a (ar rademden münca- dim). Esk.
1. Yok olan.
2. Münadim olmak, yok olmak.
1. Arkadaş, dost.
2. Bir devlet büyüğünü hoş söz ve hikâyelerle eğlendiren kimse, nedim.
MüNADİM a (ar rademden münca- dim). Esk.
1. Yok olan.
2. Münadim olmak, yok olmak.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR