MüNASAFE a (ar. münâşafe, münâşafet). Esk. 1. Yarı yarıya böiüşme. 2. İki eşit parçaya ayırma. Kaynak: Büyük Larousse
MüNASAFE a (ar. münâşafe, münâşafet). Esk.
1. Yarı yarıya böiüşme.
2. İki eşit parçaya ayırma.
1. Yarı yarıya böiüşme.
2. İki eşit parçaya ayırma.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR