MUTBİK sıf. (ar. itbâk' tan mutbik). Esk. 1 . Bir şeyi örten ve bürüyen. 2. Devamlı, sürekli: Cünun-ı mutbik (sürekli delilik). ...
MUTBİK sıf. (ar. itbâk'tan mutbik). Esk.
1. Bir şeyi örten ve bürüyen.
2. Devamlı, sürekli: Cünun-ı mutbik (sürekli delilik).
3. Bütün, tam.
Kaynak: Büyük Larousse
1. Bir şeyi örten ve bürüyen.
2. Devamlı, sürekli: Cünun-ı mutbik (sürekli delilik).
3. Bütün, tam.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR