MUTEKİT a. (ar. i'tilfâd'dan muctekid). Esk. Bir şeye inanan, bağlanan kimse, dini bütün, inançlı kimse. Kaynak: Büyük Laro...
MUTEKİT a. (ar. i'tilfâd'dan muctekid). Esk. Bir şeye inanan, bağlanan kimse, dini bütün, inançlı kimse.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR