NAF a. (ar. naf). Esk. 1. Göbek. 2. Bir şeyin ortası, orta. 3. Naf-ı âlem, naf-ı zemin, âlemin ya da yerin ortası; Mekke. || Naf-ı ...
NAF a. (ar. naf). Esk.
1. Göbek.
2. Bir şeyin ortası, orta.
3. Naf-ı âlem, naf-ı zemin, âlemin ya da yerin ortası; Mekke. || Naf-ı şeb, gece yarısı.
1. Göbek.
2. Bir şeyin ortası, orta.
3. Naf-ı âlem, naf-ı zemin, âlemin ya da yerin ortası; Mekke. || Naf-ı şeb, gece yarısı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR