OTURUŞ a. Oturmak eylemi ya da biçimi. *Bine. Bir süvarinin eyer üstündeki oturma biçimi: İyi bir oturuşa haiz olmak. (Bk. ansikl. ...
OTURUŞ a. Oturmak eylemi ya da biçimi.
*Bine. Bir süvarinin eyer üstündeki oturma biçimi: İyi bir oturuşa haiz olmak. (Bk. ansikl. böl.)
*AnsİKL. Bine. Doğru, esnek ve sağlam bir oturuş, gövdenin dik tutulması, yumuşak bir dizgin kullanımı, kalçaların yerinde olması, bacakların sabitliği ve tüm bunların yanı sıra başın, omuzların ve kolların yumuşak olmasıyla sağlanır. Yardımların güzel kullanılması, atın sevk ve ileri gitme isteğine de destek sağlar. Atın tepkileri ve koşullar ne olursa olsun oturuş, ata egemen olmanın ve dengeyi sağlamanın olmazsa olmaz koşuludur.
*Bine. Bir süvarinin eyer üstündeki oturma biçimi: İyi bir oturuşa haiz olmak. (Bk. ansikl. böl.)
*AnsİKL. Bine. Doğru, esnek ve sağlam bir oturuş, gövdenin dik tutulması, yumuşak bir dizgin kullanımı, kalçaların yerinde olması, bacakların sabitliği ve tüm bunların yanı sıra başın, omuzların ve kolların yumuşak olmasıyla sağlanır. Yardımların güzel kullanılması, atın sevk ve ileri gitme isteğine de destek sağlar. Atın tepkileri ve koşullar ne olursa olsun oturuş, ata egemen olmanın ve dengeyi sağlamanın olmazsa olmaz koşuludur.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR