Hintlilerin dünyaca meşhur felsefeci, ozan ve eğitimcisi olan Rabindranath Tagore’nin yaşamı ve eserleri ile ilgili bilgilerin yer almış old...
Hintlilerin dünyaca meşhur felsefeci, ozan ve eğitimcisi olan Rabindranath Tagore’nin yaşamı ve eserleri ile ilgili bilgilerin yer almış olduğu yazımız.
Rabindranath Tagore, Kalküta’da hayata merhaba dedi. Babası Maharşi Debendranteth Tagore, asil, zengin bir din adamıydı. Rabindranath ilk ve orta öğrenimini hususi öğretmenlerden görmüş oldu. 17 yaşlarında, yüksek tahsil yapmak suretiyle, Londra’ya gitti, edebiyat okudu. Bilhassa engin bir doğa şairi olan Vordswoorth’un tesiri altında kaldı. İlk yazılarını bu sırada yayınladı. 22 yaşlarında evliliğe ilk adımını attı. Şiirleri Hindistan’da, İngiltere’de kısa zamanda ilgi görmüş, tanınmıştı. 1901’de Kalküta civarlarında Bolpur nahiyesinde eski, faydasız Hint geleneklerinin haricinde, yeni eğitim esaslarına dayanan bir okul kurdu. «Sulh Evi» adını verdiği bu okul, gittikçe gelişerek, sonraları bîr üniversite haline gelmiştir. Bu okulda Tagore, yakın gelecekte egemenliğini kazanacağına inanılmış olduğu yurdu için çeşitli aydınlar yetiştirdi. Eserlerinin en ünlülerinedn önde gelen «Gitanjali» 1912’de gösterildi.
Tagore 1913’te Nobel Edebiyat Ödülünü kazanmıştır. Bu ödülden almış olduğu 8.000 İngiliz Lirası’nı, kurduğu okulun gelişmesine harcadı. 1915’te İngilizler kendisine «Sir» unvanını verdiler. Tagore, 1919’da, yurduna karşı İngilizler’in fena davranışlarından dolayı bu unvanı geri verdiyse de, İngiliz hükümetinin tutumunu değiştirmesi üstüne tekrardan kabul etti. Hindistan’daki «Kast» usulünün kaldırılması için büyük çabalar gösteren ozan, yurdunun egemenliğe ulaşması mevzusunda da, Gandhi şeklinde direkt doğruya değilse de, sabırlı, hazırlayıcı olarak büyük rol oynadı.
Tagore, dünyanın en duygulu aşk, insanlık, doğa şairlerindendir. Engin lirizminin özelliklerinden biri de tatlı bir umutla, iyimserlikle dolu oluşudur. İyiye, doğruya, güzele doğru yürüyen eserlerinin bir başka özelliği de «didaktik» katılığı taşımıyan eğiticiliğidir.
Tagore eserlerini Bengal dilinde yazmış, çoğunu da kendisi İngilizceye çevirmiştir. İngilizceden ise, Türkçe dahil, dünyanın derhal tüm çağdaş dillerine çevrilmiştir. Başlıcaları şunlardır:
Gitanjali (1912), Sadhana (1913), Büyüyen Ay (1913), Çitra (1914), Bahçıvan (1914), Meyva Zamanı (1916), Avare Kuşlar (1916), Acıkmış Taşlar (1916), Anılar (1917), Sevgilinin Armağanı (1918), Yurt ve Dünya (1919), Kaçak (1921 ), Sevgi Bahçesi (1921), Ateşböcekleri (1928). Bundan başka «Fırtına» adlı bir romanı ile «Makina» adlı bir de tiyatro eseri vardır.
YORUMLAR