REYN a. (ar. reyn). Esk. 1. Kir, pislik 2. İşlenen bir günahtan duyulan iç sıkıntısı. Kaynak: Büyük Larousse
REYN a. (ar. reyn). Esk.
1. Kir, pislik
2. İşlenen bir günahtan duyulan iç sıkıntısı.
1. Kir, pislik
2. İşlenen bir günahtan duyulan iç sıkıntısı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR