ŞAHSİYAT, -tı çoğl. a. (ar. şâhşiyye, şahşiyyet in çoğl. şahşiyyat, kişilikler). Esk 1. Kişiye ait şeyler. 2. Bir kimsenin kişiliği...
ŞAHSİYAT, -tı çoğl. a. (ar. şâhşiyye, şahşiyyet in çoğl. şahşiyyat, kişilikler). Esk
1. Kişiye ait şeyler.
2. Bir kimsenin kişiliği, davranışları üstüne söylenen sözler.
3, Şahsiyat yapmak, şahsiyata dök mek, üstünde durulan mevzuyu bir yana erteleyerek kişilerin negatif taraflarını belirt meye analiz etmek: Mevzuya dönün, lütfen şahsiyat yapmayın.
1. Kişiye ait şeyler.
2. Bir kimsenin kişiliği, davranışları üstüne söylenen sözler.
3, Şahsiyat yapmak, şahsiyata dök mek, üstünde durulan mevzuyu bir yana erteleyerek kişilerin negatif taraflarını belirt meye analiz etmek: Mevzuya dönün, lütfen şahsiyat yapmayın.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR