ŞAKŞAKÇI sıf. ve a. 1. Çıkarları için bir kimseyi aşırı ölçüde öven, bunu başkalarına da benimsetmeye çalışan kimse için kullanılır...
ŞAKŞAKÇI sıf. ve a.
1. Çıkarları için bir kimseyi aşırı ölçüde öven, bunu başkalarına da benimsetmeye çalışan kimse için kullanılır; dalkavuk, alkışçı.
2. Bir oyuncunun ya da oyunun başarı kazanmasını sağlamak amacıyla var güçleriyle alkışlamakla görevlendirilmiş seyirci ya da dinleyici grubunun üyesi. (Bk. ansikl. böl ).
*ANSİKL. Tiyat. Şakşakçılar Fransa'da XVIII. yy.'ın ikinci yarısında ortaya çıktı; ancak, bu uygulamanın başlangıcı, şarkı söylerken halkı coşturmak için bu yola başvurduğu sanılan Neron'a mal edilir. Şakşakçılık, XIX. yy.'da kurumlaştı; başı çeken kişi bu işte uzmanlaşmış kimselerden oluşan bir kadro topluyordu. Sık sık eleştirildiği ve yasaklandığı halde, bu uygulama tiyatrolardan ancak XIX. yy. sonuna doğru kaldırıldı.
1. Çıkarları için bir kimseyi aşırı ölçüde öven, bunu başkalarına da benimsetmeye çalışan kimse için kullanılır; dalkavuk, alkışçı.
2. Bir oyuncunun ya da oyunun başarı kazanmasını sağlamak amacıyla var güçleriyle alkışlamakla görevlendirilmiş seyirci ya da dinleyici grubunun üyesi. (Bk. ansikl. böl ).
*ANSİKL. Tiyat. Şakşakçılar Fransa'da XVIII. yy.'ın ikinci yarısında ortaya çıktı; ancak, bu uygulamanın başlangıcı, şarkı söylerken halkı coşturmak için bu yola başvurduğu sanılan Neron'a mal edilir. Şakşakçılık, XIX. yy.'da kurumlaştı; başı çeken kişi bu işte uzmanlaşmış kimselerden oluşan bir kadro topluyordu. Sık sık eleştirildiği ve yasaklandığı halde, bu uygulama tiyatrolardan ancak XIX. yy. sonuna doğru kaldırıldı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR