saya isim (sa'ya) 1 . Ayakkabının yumuşak olan üst kısımı. 2 . halk ağzında Hamile koyunların karnındaki yavru yüz günlük ...
saya
isim (sa'ya)
1 . Ayakkabının yumuşak olan üst kısımı.
2 . halk ağzında Hamile koyunların karnındaki yavru yüz günlük olduğunda çobanların yapmış olduğu merasim.
3 . halk ağzında Yayla ve kırlarda hayvanlar için meydana getirilen üstü samanla örtülü yer.
4 . halk ağzında Hanım giysisi.
5 . halk ağzında İş önlüğü:
"Sırtına giymiş sıkma sayayı / Yedeğine almış ağca mayayı."- Halk türküsü.
Saya Han
SAYA a.
1. Ayakkabının, burun, yüz ve gamba bölümlerini oluşturan, astarlı ya da astarsız dikilmiş yüz parçalarının tümü.
2. Saya dikmek, bir sayanın yüzünü ve gambalarını dikişle birleştirmek.
SAYA a. Yörs. Folk.
1. Koyunların kuzulama dönemine yakın sürü sahiplerini dolaşarak yiyecek ve bahşiş toplayan çoban ya da derviş.
2. Saya bayramı, Anadolu'nun hayvancılıkla uğraşan yörelerinde koç katımından yüz gün sonrasında, çoğu zaman şubat ayı içinde kutlanan geleneksel şenlik. (Koyun yüzü, davar yüzü de denir.) [Bk. ansikl. böl.] || Saya gezme, saya bayramında çobanların değişik kılıklara girip yanlarına topladıkları delikanlı ve çocuklarla tekerlemeler söyleyerek ya da minik seyirlik oyunlar sergileyerek ev ev dolaş maları töreni. (Saya bayramının ana öğelerinden birisini oluşturur.) || Saya kutluğu, Türkmenler içinde saya bayramına verilen isim. || Saya türküleri, saya bayramı esnasında, saya gezmeye katılanların söyledikleri tekerlemeye benzer türküler.
*Ed. Baştan sona düz tümcelerle söylenen. içinde şiir yer almayan halk hikâyesi. || Ayaklı saya, masallarda, halk hikâyelerinde yer yer görülen tekerleme şeklinde uyaklı düz söz. (Divan edebiyatındaki uyaklı düzyazıyı [secili nesir] çağrıştırır).
*ANSİKL. Koç katımından yüz gün sonrasında kuzunun, anasının karnında canlandığına ve tüylerinin çıkmaya başladığına inanılır; çoğu zaman şubat ayına rastlayan bu zamanda saya bayramı kutlanır. Saya bayramında düzenlenen eğlenceler.yörelere gore farklılıklar göstermekle beraber ana öğesini saya gezme oluşturur. Gece olduğunda çobanlar, çevresine toplanan gençler ve çocuklar türlü acayip kılıklara girerler, saya türküleri söyleyerek ev ev dolaşır, yiyecek ve bahşiş toplarlar.
Saya bayramı, Anadolu'nun bir takım yörelerinde hıristiyanların 18 ocakta kutladıkları Epiphania yortusuna rastlar. Rum ortodokslarının o gün düzenledikleri haçı suya atma törenleri, saya törenleri şeklinde yorumlanır; saya bayramının kış yarısına rastlamış olduğu yörelerde Anadolu halkı da o günden başlayarak havaların ısınacağına inanır.
1. Ayakkabının, burun, yüz ve gamba bölümlerini oluşturan, astarlı ya da astarsız dikilmiş yüz parçalarının tümü.
2. Saya dikmek, bir sayanın yüzünü ve gambalarını dikişle birleştirmek.
SAYA a. Yörs. Folk.
1. Koyunların kuzulama dönemine yakın sürü sahiplerini dolaşarak yiyecek ve bahşiş toplayan çoban ya da derviş.
2. Saya bayramı, Anadolu'nun hayvancılıkla uğraşan yörelerinde koç katımından yüz gün sonrasında, çoğu zaman şubat ayı içinde kutlanan geleneksel şenlik. (Koyun yüzü, davar yüzü de denir.) [Bk. ansikl. böl.] || Saya gezme, saya bayramında çobanların değişik kılıklara girip yanlarına topladıkları delikanlı ve çocuklarla tekerlemeler söyleyerek ya da minik seyirlik oyunlar sergileyerek ev ev dolaş maları töreni. (Saya bayramının ana öğelerinden birisini oluşturur.) || Saya kutluğu, Türkmenler içinde saya bayramına verilen isim. || Saya türküleri, saya bayramı esnasında, saya gezmeye katılanların söyledikleri tekerlemeye benzer türküler.
*Ed. Baştan sona düz tümcelerle söylenen. içinde şiir yer almayan halk hikâyesi. || Ayaklı saya, masallarda, halk hikâyelerinde yer yer görülen tekerleme şeklinde uyaklı düz söz. (Divan edebiyatındaki uyaklı düzyazıyı [secili nesir] çağrıştırır).
*ANSİKL. Koç katımından yüz gün sonrasında kuzunun, anasının karnında canlandığına ve tüylerinin çıkmaya başladığına inanılır; çoğu zaman şubat ayına rastlayan bu zamanda saya bayramı kutlanır. Saya bayramında düzenlenen eğlenceler.yörelere gore farklılıklar göstermekle beraber ana öğesini saya gezme oluşturur. Gece olduğunda çobanlar, çevresine toplanan gençler ve çocuklar türlü acayip kılıklara girerler, saya türküleri söyleyerek ev ev dolaşır, yiyecek ve bahşiş toplarlar.
Saya bayramı, Anadolu'nun bir takım yörelerinde hıristiyanların 18 ocakta kutladıkları Epiphania yortusuna rastlar. Rum ortodokslarının o gün düzenledikleri haçı suya atma törenleri, saya törenleri şeklinde yorumlanır; saya bayramının kış yarısına rastlamış olduğu yörelerde Anadolu halkı da o günden başlayarak havaların ısınacağına inanır.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR