SEBEPLİ sıf. 1. Sebebi olan; nedenli. 2. Sebepli sebepsiz, belirli bir sebebi olmaksızın, bir nedene dayansın ya da dayanmasın: Seb...
SEBEPLİ sıf.
1. Sebebi olan; nedenli.
2. Sebepli sebepsiz, belirli bir sebebi olmaksızın, bir nedene dayansın ya da dayanmasın: Sebepli sebepsiz bizi paylardı.
1. Sebebi olan; nedenli.
2. Sebepli sebepsiz, belirli bir sebebi olmaksızın, bir nedene dayansın ya da dayanmasın: Sebepli sebepsiz bizi paylardı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR