SEBİKE a. (ar. sebike). Esk. 1. Eritilip kalıba dökülen maden, külçe. 2. Seblke-i zehebiyye, altın külçesi. Kaynak: Büyük Larousse...
SEBİKE a. (ar. sebike). Esk.
1. Eritilip kalıba dökülen maden, külçe.
2. Seblke-i zehebiyye, altın külçesi.
1. Eritilip kalıba dökülen maden, külçe.
2. Seblke-i zehebiyye, altın külçesi.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR