SEHHAR , sıf. (ar. sihr'den sebhar, dişi, sehhsre). Esk. 1. Büyüleyen, büyücü: "Soruyorlar: Kimin bu iş, bu seher? / Hangi ...
SEHHAR, sıf. (ar. sihr'den sebhar, dişi, sehhsre). Esk.
1. Büyüleyen, büyücü: "Soruyorlar: Kimin bu iş, bu seher? / Hangi sehhâr-ı mucizin bu füsûn?" (Tevfik Fikret).
2. Büyüleyici, cezbedici: "Binaenaleyh terbiye ve terbiye-i nefs ya da fevkalâde dil-firib ve sehhar bir ekip vesait yardımıyla veyahud uzun ve sürekli bir idman ile kabildir" (Baha Tevfik).
* sehhare a. Esk. Büyüleyici güzellikte hanım.
1. Büyüleyen, büyücü: "Soruyorlar: Kimin bu iş, bu seher? / Hangi sehhâr-ı mucizin bu füsûn?" (Tevfik Fikret).
2. Büyüleyici, cezbedici: "Binaenaleyh terbiye ve terbiye-i nefs ya da fevkalâde dil-firib ve sehhar bir ekip vesait yardımıyla veyahud uzun ve sürekli bir idman ile kabildir" (Baha Tevfik).
* sehhare a. Esk. Büyüleyici güzellikte hanım.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR