SEMAVİYE sıf. (ar. semavi, semâTnin dişi, semâviyye, semâ'iy- ye). Esk. 1. Göğe ilişkin, göksel: Alaim-i semaviye (gökle ilgili...
SEMAVİYE sıf. (ar. semavi, semâTnin dişi, semâviyye, semâ'iy- ye). Esk.
1. Göğe ilişkin, göksel: Alaim-i semaviye (gökle ilgili, gökten gelen işaretler, emareler).
2. Tanrısal, mukaddes: Ahkâm -ı semaviye (tanrısal hükümler). Kûtüb-i semaviye (mukaddes kitaplar; Tevrat, Zebur, İncil, Kuran).
1. Göğe ilişkin, göksel: Alaim-i semaviye (gökle ilgili, gökten gelen işaretler, emareler).
2. Tanrısal, mukaddes: Ahkâm -ı semaviye (tanrısal hükümler). Kûtüb-i semaviye (mukaddes kitaplar; Tevrat, Zebur, İncil, Kuran).
Kaynak: Büyük Larousse
Mukaddes Kitaplar (Kütüb-i Semaviye)
YORUMLAR