SEYYİE a. (ar, seyyi*den seyyi'e). Esk. 1. Fenalık, fenalık: 2. Günah, kabahat. 3. Fena bir işin sonucu, bedeli: ",Hakikat...
SEYYİE a. (ar, seyyi*den seyyi'e). Esk.
1. Fenalık, fenalık:
2. Günah, kabahat.
3. Fena bir işin sonucu, bedeli: ",Hakikat daima acıdır imam Efendi dedi, bu acılığa katlanmazsanız seyyiesini çekersiniz, daha büyük ıztıraplara uğrarsınız" (R. N. Güntekin).
*Din Günah, fenalık. (SEYYİAT.)
1. Fenalık, fenalık:
2. Günah, kabahat.
3. Fena bir işin sonucu, bedeli: ",Hakikat daima acıdır imam Efendi dedi, bu acılığa katlanmazsanız seyyiesini çekersiniz, daha büyük ıztıraplara uğrarsınız" (R. N. Güntekin).
sıf. Fena, kötü: Amalı seyyie (fena işler)
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR