ŞİKEN a. (fars. şiken). Esk. 1. Kıvrım, büklüm. 2. Şiken-i kâkül, saç büklümü. ŞİKEN sıf. (fars. şikestenden şiken). Esk. "...
ŞİKEN a. (fars. şiken). Esk.
1. Kıvrım, büklüm.
2. Şiken-i kâkül, saç büklümü.
ŞİKEN sıf. (fars. şikestenden şiken). Esk. "Kıran, kırıcı" anlamlarıyla bileşik sözcükler yapar: büt-şiken (put kıran), dil-şiken (gönül kıran), hatır-şiken (gönül kıran), haysiyet-şiken (onur kırıcı), peyman -şiken (sözünde durmayan) saf-şiken (saf yaran, saf kıran), sıpeh-şıken (bir orduyu yenen, kıran) vb.
1. Kıvrım, büklüm.
2. Şiken-i kâkül, saç büklümü.
ŞİKEN sıf. (fars. şikestenden şiken). Esk. "Kıran, kırıcı" anlamlarıyla bileşik sözcükler yapar: büt-şiken (put kıran), dil-şiken (gönül kıran), hatır-şiken (gönül kıran), haysiyet-şiken (onur kırıcı), peyman -şiken (sözünde durmayan) saf-şiken (saf yaran, saf kıran), sıpeh-şıken (bir orduyu yenen, kıran) vb.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR