SÖĞüŞ sıf. ve a. Mutf. 1. Haşlandıktan sonrasında suyundan ayrılıp soğuk olarak yenen et, dil vb. yiyecek. (Bk. ansikl. böl.) 2. Ba...
SÖĞüŞ sıf. ve a. Mutf.
1. Haşlandıktan sonrasında suyundan ayrılıp soğuk olarak yenen et, dil vb. yiyecek. (Bk. ansikl. böl.)
2. Başka bir malzemeyle karıştırılmadan doğranacak şekilde sofraya getirilen domates, salatalık vb. çiğ sebze
.
*Folk. Anadolu'nun bir takım yörelerinde bir köyden, diğeri köydeki düğüne götürülen koyun, keçi, sığır benzer biçimde hayvanlara verilen isim. || Düğünde damada getirilen ve kimi yörelerde çatal bir ağaç üstünde sergilenen armağanlar.
*ANSİKL Söğüş, sığır, dana, koyunun but, kol ve döş etlerinden, koyun ve kuzu boynu ve başından ya da sığır ya da dana dilinden yapılır. Haşlanan et suyundan çıkarılıp soğutulur ve dilimlenir. Söğüş et türlü soğuk büfe ve piknik yemeklerinde, bir takım salata ve sandviçlerde kullanılır.
1. Haşlandıktan sonrasında suyundan ayrılıp soğuk olarak yenen et, dil vb. yiyecek. (Bk. ansikl. böl.)
2. Başka bir malzemeyle karıştırılmadan doğranacak şekilde sofraya getirilen domates, salatalık vb. çiğ sebze
.
*Folk. Anadolu'nun bir takım yörelerinde bir köyden, diğeri köydeki düğüne götürülen koyun, keçi, sığır benzer biçimde hayvanlara verilen isim. || Düğünde damada getirilen ve kimi yörelerde çatal bir ağaç üstünde sergilenen armağanlar.
*ANSİKL Söğüş, sığır, dana, koyunun but, kol ve döş etlerinden, koyun ve kuzu boynu ve başından ya da sığır ya da dana dilinden yapılır. Haşlanan et suyundan çıkarılıp soğutulur ve dilimlenir. Söğüş et türlü soğuk büfe ve piknik yemeklerinde, bir takım salata ve sandviçlerde kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR