SUHTE sıf. (fars. sühten, yanmak'tan, subte). Esk. 1. Yanmış, yanık. 2. Bağrı yanık, kederli. 3. Harcanmış, kaybolmuş. 4. Softa...
SUHTE sıf. (fars. sühten, yanmak'tan, subte). Esk.
1. Yanmış, yanık.
2. Bağrı yanık, kederli.
3. Harcanmış, kaybolmuş.
4. Softa, medrese talebesi.
5. Suhte-can, canı yanmış; ıstırabı olan. || Suhte-dil, kederli, mutsuz. || Suhte-kevkeb, yıldızı yanık; şanssız. || Suhte-pa, koşmaktan ayağı şişmiş.
*Esk. eğit. Osmanlılar'da, ilk dönemlerde medrese öğrencilerine verilen ad. (Sözcük anlamı "yanmış"tı. "Bilim aşkıyla yanmayı" çağrıştıran bir adken, zaman içinde galatlaşarak "softa" biçimine dönüştü.)
1. Yanmış, yanık.
2. Bağrı yanık, kederli.
3. Harcanmış, kaybolmuş.
4. Softa, medrese talebesi.
5. Suhte-can, canı yanmış; ıstırabı olan. || Suhte-dil, kederli, mutsuz. || Suhte-kevkeb, yıldızı yanık; şanssız. || Suhte-pa, koşmaktan ayağı şişmiş.
*Esk. eğit. Osmanlılar'da, ilk dönemlerde medrese öğrencilerine verilen ad. (Sözcük anlamı "yanmış"tı. "Bilim aşkıyla yanmayı" çağrıştıran bir adken, zaman içinde galatlaşarak "softa" biçimine dönüştü.)
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR