TEKEVVüN a. (ar. kevn'den tekevvün). Esk. 1. Oluş, meydana geliş, olma. 2. Tekevvün etmek, olmak, oluşmak. *Esk. biyol. Tekev...
TEKEVVüN a. (ar. kevn'den tekevvün). Esk.
1. Oluş, meydana geliş, olma.
2. Tekevvün etmek, olmak, oluşmak.
*Esk. biyol. Tekevvüni ferdi, bireyoluş. || Tekevvüni nevi, soyoluş.
1. Oluş, meydana geliş, olma.
2. Tekevvün etmek, olmak, oluşmak.
*Esk. biyol. Tekevvüni ferdi, bireyoluş. || Tekevvüni nevi, soyoluş.
*Esk. fels. Tekevvüni evvel, önoluş.
*Esk. jeol. Tekevvüni cibal, dağoluş.
*Esk. jeol. Tekevvüni cibal, dağoluş.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR