TEKMİLE a. (ar. kemâl'den tekmile). Esk. Tamamlamak için yapılan şey; ek. Kaynak: Büyük Larousse
TEKMİLE a. (ar. kemâl'den tekmile). Esk. Tamamlamak için yapılan şey; ek.
Kaynak: Büyük Larousse
TEKMİLE a. (ar. kemâl'den tekmile). Esk. Tamamlamak için yapılan şey; ek. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR