TENAZU a. (ar. niza' dan tenazu'). Esk. Çekişme, birbiriyle didişme, kavga etme. *isi. huk. Tenazu biTeydi, birden çok kims...
TENAZU a. (ar. niza' dan tenazu'). Esk. Çekişme, birbiriyle didişme, kavga etme.
*isi. huk. Tenazu biTeydi, birden çok kimsenin bir mala zilyet olması nedeniyle çıkan uyuşmazlık.
*isi. huk. Tenazu biTeydi, birden çok kimsenin bir mala zilyet olması nedeniyle çıkan uyuşmazlık.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR