TERECCİ a. (ar. recâ1 dan tereccı). Esk. 1. Rica etme. 2. Umma, bir şeye bel bağlama. Kaynak: Büyük Larousse
TERECCİ a. (ar. recâ1 dan tereccı). Esk.
1. Rica etme.
2. Umma, bir şeye bel bağlama.
1. Rica etme.
2. Umma, bir şeye bel bağlama.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR