TEŞAHHUS a. (ar. teşahhus) Esk. 1. Kişileşme, insan özellikleri alma, cisimlenme. 2. Kendini belli etme, ayrılarak belirme. 3. Birin...
TEŞAHHUS a. (ar. teşahhus) Esk.
1. Kişileşme, insan özellikleri alma, cisimlenme.
2. Kendini belli etme, ayrılarak belirme.
3. Birine benzeme, onun şahsını hatırlatma.
4. Teşahhus etmek, ortaya çıkmak, cisimlenmek, belirmek.
1. Kişileşme, insan özellikleri alma, cisimlenme.
2. Kendini belli etme, ayrılarak belirme.
3. Birine benzeme, onun şahsını hatırlatma.
4. Teşahhus etmek, ortaya çıkmak, cisimlenmek, belirmek.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR