TESEBBüB a. (ar. sebeö'den teseb- büb). Esk. Yol açma, neden olma, sebep olma. Kaynak: Büyük Larousse
TESEBBüB a. (ar. sebeö'den teseb- büb). Esk. Yol açma, neden olma, sebep olma.
Kaynak: Büyük Larousse
Kaynak: Büyük Larousse
TESEBBüB a. (ar. sebeö'den teseb- büb). Esk. Yol açma, neden olma, sebep olma. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR