TEVABİ çoğl. a.( ar. tabT'nın çoğl. teva bi). Esk. 1. Bir kimsenin arkasından gidenler, ona doğal olarak olanlar; maiyet. 2. Bi...
TEVABİ çoğl. a.( ar. tabT'nın çoğl. teva bi). Esk.
1. Bir kimsenin arkasından gidenler, ona doğal olarak olanlar; maiyet.
2. Bir kimsenin fikrini benimseyenler.
3. Uşaklar, yardımcılar.
4. Bir merkeze bağlı olan bölgeler.
*Esk. dilbilg. Bundan önceki kelimeye bakılırsa harekelenenler.
*Esk. gökbil. Peykler, uydular.
*Esk. mat. Fonksiyonlar. || Tevabii kaime, dikgen fonksiyonlar. || Tevabii müsellesatiye, trigonometrik fonksiyonlar.
*isi. huk. Tevabii muttasılai müstakime, gömme dolap ve raf şeklinde evden ayrılamayan eşya. || Tevabii sûkna, kiler, mutfak şeklinde evi tamamlayan kısımlar.
1. Bir kimsenin arkasından gidenler, ona doğal olarak olanlar; maiyet.
2. Bir kimsenin fikrini benimseyenler.
3. Uşaklar, yardımcılar.
4. Bir merkeze bağlı olan bölgeler.
*Esk. dilbilg. Bundan önceki kelimeye bakılırsa harekelenenler.
*Esk. gökbil. Peykler, uydular.
*Esk. mat. Fonksiyonlar. || Tevabii kaime, dikgen fonksiyonlar. || Tevabii müsellesatiye, trigonometrik fonksiyonlar.
*isi. huk. Tevabii muttasılai müstakime, gömme dolap ve raf şeklinde evden ayrılamayan eşya. || Tevabii sûkna, kiler, mutfak şeklinde evi tamamlayan kısımlar.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR