TüMLEYİCİ a. Dilbil. 1. Tümleme sırasında, birtümleyenin yerleşmesini sağlayan öğe. 2. Birinin yadsınmasını, öbürünün olumlanmasını ...
TüMLEYİCİ a. Dilbil.
1. Tümleme sırasında, birtümleyenin yerleşmesini sağlayan öğe.
2. Birinin yadsınmasını, öbürünün olumlanmasını içeren karşıtanlam- lı sözlüksel birimler arasındaki bağıntı (örn. ölü / canlı, bekâr / evli).
1. Tümleme sırasında, birtümleyenin yerleşmesini sağlayan öğe.
2. Birinin yadsınmasını, öbürünün olumlanmasını içeren karşıtanlam- lı sözlüksel birimler arasındaki bağıntı (örn. ölü / canlı, bekâr / evli).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR