UFALAMAK g. f. 1. Bir şeyi ufalamak, kırarak, ezerek küçük parçalar haline getirmek: Kuşlara ekmek ufalamak. 2. Arg. Bir kimseyi ufa...
UFALAMAK g. f.
1. Bir şeyi ufalamak, kırarak, ezerek küçük parçalar haline getirmek: Kuşlara ekmek ufalamak.
2. Arg. Bir kimseyi ufalamak, hırpalamak, dövmek.
*Cevh. hazl. Kırma işlemiyle bir cevheri tanelere ayırmak.
*Şarapç. üzümlerin preste sıkılması sırasında meydana gelen cibre topaklarını parçalayarak yeni bir preslemeye hazırlamak.
* ufalanmak edilg. f. ve dönşl. f. Küçük parçalara aynlmak: Ufalanan ekmek kınklannı toplamak. Ufalanıp dökülen sıvalar.
1. Bir şeyi ufalamak, kırarak, ezerek küçük parçalar haline getirmek: Kuşlara ekmek ufalamak.
2. Arg. Bir kimseyi ufalamak, hırpalamak, dövmek.
*Cevh. hazl. Kırma işlemiyle bir cevheri tanelere ayırmak.
*Şarapç. üzümlerin preste sıkılması sırasında meydana gelen cibre topaklarını parçalayarak yeni bir preslemeye hazırlamak.
* ufalanmak edilg. f. ve dönşl. f. Küçük parçalara aynlmak: Ufalanan ekmek kınklannı toplamak. Ufalanıp dökülen sıvalar.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR