üMİT a. (fars. ümid). istenen bir şeyin gerçekleşeceğine inanmaktan doğan ferahlatıcı güven duygusu; bu duyguyla bağlanılan kimse ya...
üMİT a. (fars. ümid). istenen bir şeyin gerçekleşeceğine inanmaktan doğan ferahlatıcı güven duygusu; bu duyguyla bağlanılan kimse ya da şey. (-» umut.)
*Esk. ümit-bahş, ümit veren. || ümit -bahşa, ümit verecek biçimde. || ümit -beste, ümitlenmiş. |j ümitgâh, ümitgeh, umut bağlanan yer, makam. |[ Ûmit-var, umutlu.
*Dilbil. Eskiden şiirlerde ümmid biçiminde de kullanıldığı görülür.
*Esk. ümit-bahş, ümit veren. || ümit -bahşa, ümit verecek biçimde. || ümit -beste, ümitlenmiş. |j ümitgâh, ümitgeh, umut bağlanan yer, makam. |[ Ûmit-var, umutlu.
*Dilbil. Eskiden şiirlerde ümmid biçiminde de kullanıldığı görülür.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR