EKÂBİR ekâbir Ar. ekabir ç. a. (ekâ:bir) esk. 1. Büyükler, devlet büyükleri, ileri gelenler: “Kaymakam beyin derhal arkasında kal...
EKÂBİR
ekâbir Ar. ekabir
ç. a. (ekâ:bir) esk.
1. Büyükler, devlet büyükleri, ileri gelenler: “Kaymakam beyin derhal arkasında kalan ekâbiri umursamadan sıtma doktoru da kalkmıştı.†-T. Buğra.
2. alay Kendini beğenmiş kimse: “Senin şeklinde ekâbir bir adam bu tür haberlerin ardında koşturmaz.†-A. umut.
ekâbir Ar. ekabir
ç. a. (ekâ:bir) esk.
1. Büyükler, devlet büyükleri, ileri gelenler: “Kaymakam beyin derhal arkasında kalan ekâbiri umursamadan sıtma doktoru da kalkmıştı.†-T. Buğra.
2. alay Kendini beğenmiş kimse: “Senin şeklinde ekâbir bir adam bu tür haberlerin ardında koşturmaz.†-A. umut.
Türk Dil Kurumu
YORUMLAR